به رنگ سرو درین باغ زندگانی از صائب تبریزی غزل 6340

1 به رنگ سرو درین باغ زندگانی کن بریز بار ز خود، ترک شادمانی کن

2 گرت هواست که در وصل آفتاب رسی درین ریاض چو شبنم نظرچرانی کن

3 مگر به میوه بی خار بارور گردی شکوفه وار به هر خار زرفشانی کن

4 حریف داغ عزیزان نمی شود جگرت تلاش مرگ در ایام زندگانی کن

5 خمار باده به اندازه نشاط بود به قدر حوصله درد شادمانی کن

6 ز خامشی دهن غنچه گلستان گردید درین بساط سرانجام بی زبانی کن

7 چو جان ز جسم تو بی اختیار خواهد رفت به اختیار چو پروانه جانفشانی کن

8 تو چون ز مصلحت خویش نیستی آگاه ملایمت به بلاهای آسمانی کن

9 مده ز دست ترازوی عدل را صائب به هر که با تو گرانی کند، گرانی کن