1 لب پیاله گزیدی سر از خمار مپیچ گلی ز شاخ شکستی قدم زخار مپیچ

2 حریف خنده دریاکشان نخواهی شد چو موجهای شلاین به هر کنار مپیچ

3 چه گوهری ز کفش رفته است می داند به چوب تاک مگویید همچو مار مپیچ

4 مگوی راز نهان را به دل که رسوایی است میانه گل کاغذ زر شرار مپیچ

5 اگر جراحت خود مشکسود می خواهی سر از اطاعت آن زلف مشکبار مپیچ

6 سیاه کاسه چه داند که زرفشانی چیست ز شوق داغ به دامان لاله زار مپیچ

7 حدیث زلف به پایان نمی رسد صائب سخن دراز مکن، بر حدیث مار مپیچ