همچو آن رهرو که خواب آلود از صائب تبریزی غزل 1354

1 همچو آن رهرو که خواب آلود از منزل گذشت کعبه را گم کرد هر کس بی خبر از دل گذشت

2 همچو تار سبحه گر همواره سازی خویش را می توان در یک دم از صد عقده مشکل گذشت

3 پیش زهر منت احسان بود شیر و شکر از جواب تلخ ممسک آنچه بر سایل گذشت

4 در دل فولاد، جوهر موی آتش دیده شد تا خیال خون گرمم تیغ را در دل گذشت

5 از شکست موج چون آب گهر آسوده شد تا دل دریایی من از سر ساحل گذشت

6 با دل روشن نگردد جمع، خواب عافیت عمر شمع ما به اشک و آه در محفل گذشت

7 برق می تابد عنان از خار جولانگاه عشق تا گذشت از وادی مجنون، چه بر محمل گذشت!

8 حلقه دام چشم از بهر شکار عبرت است وای بر آن کس که این عبرت سرا غافل گذشت

9 تا درین گلزار صائب راست کردم قد خویش چون صنوبر عمر من در زیر بار دل گذشت