سبکروان ز غم روزگار بیخبرند از صائب تبریزی غزل 3912

1 سبکروان ز غم روزگار بیخبرند چو دامن فلک از زخم خار بیخبرند

2 جهان به دیده روشندلان نمی آید ستاره های فلک از غبار بیخبرند

3 جماعتی که نفس ناشمرده خرج کنند ز خرده گیری روز شمار بیخبرند

4 درون پرده گروهی که باده می نوشند ز پرده سوزی صبح خمار بیخبرند

5 جماعتی که به جمعیت جهان شادند ز سنگ تفرقه روزگار بیخبرند

6 درین بساط چو آیینه سیه پردازان ز نقش نیک وبد روزگار بیخبرند

7 فکنده اند گروهی که در جهان لنگر ز خوش عنانی لیل ونهار بیخبرند

8 چه نعمتی است که این دیده های کوته بین ز حسن عاقبت انتظار بیخبرند

9 ز روی تازه فصل بهار سوختگان چو لاله از جگر داغدار بیخبرند

10 چو سرو مردم آزاده در جهان صائب ز انقلاب خزان وبهار بیخبرند