ترک من کزپسته اش بی خواست از صائب تبریزی غزل 4594

1 ترک من کزپسته اش بی خواست می ریزد شکر چشم تنگی دارد از بادام کوهی تلختر

2 با سبکباران چه سازد قلزم پر شور و شر؟ کف به ساحل می رسد از سیلی موج خطر

3 صحبت نیکان بدان را خوب رسوا می کند می نماید تلخی بادام افزون در شکر

4 دعوی منصور از دارفنا این اوج یافت منزل تیر کمان سخت باشد دورتر

5 گفتگوی ناصحان بادست چون دل شد سیاه نیست خون مرده را پروای زخم نیشتر

6 ازمیان زنار کافر نعمتی راباز کن تافلک چون بندگان در خدمتت بنددکمر

7 هر که را پرده های چشم آب شرم هست زود می آید برون از پوست چون بادام تر

8 لاله داغ است باغ دلگشای عاشقان برندارد مرغ زیرک صائب از روزن نظر