ترک عجب و کبر کن تا قبله از صائب تبریزی غزل 6730

1 ترک عجب و کبر کن تا قبله عالم شوی سیرت ابلیس را بگذار تا آدم شوی

2 گر چه تلخی، دامن اهل صفایی را بگیر تا مگر شیرین به چشم خلق چون زمزم شوی

3 روی پنهان کن که خار تهمت ابنای دهر می درد از هم ترا گر دامن مریم شوی

4 چند باشی در کشاکش، دامن ساقی بگیر تا درین عالم ازین عالم به آن عالم شوی

5 ره به آدم گرچه یک گام است از راه نسب ره ترا بسیار در پیش است تا آدم شوی

6 آنقدر سر از سر زانوی کلفت برمدار تا میان عاشقان سر حلقه ماتم شوی

7 تا غمی حاصل کنند ارباب دل خون می خورند تو ستمگر می کنی صد حیله تا بی غم شوی

8 چون سلیمان قدر دل اکنون نمی دانی که چیست آن زمان انگشت می خایی که بی خاتم شوی

9 در بساط عالم هستی که بیشی در کمی است می زنی روزی دو شش صائب که نقش کم شوی