لب لعل تو ز خون دل من جام از صائب تبریزی غزل 1642

1 لب لعل تو ز خون دل من جام گرفت سرو قد تو ز آغوش من اندام گرفت

2 هیچ کس زهره نظاره چشم تو نداشت نمک اشک من این تلخی بادام گرفت

3 کوه تمکین تو تا سایه به دریا افکند نبض بیتابی موج خطر آرام گرفت

4 خم می جلوه فانوس تجلی دارد پرتو روی تو تا در می گلفام گرفت

5 می چکد خون ز جبین عرق شرم امروز تا که از لعل لبت بوسه به پیغام گرفت؟

6 هر کجا حسن گلوسوز تو منزل سازد می توان بوسه به رغبت ز لب بام گرفت

7 کرد یعقوب صفت جامه نظاره سفید چشم هر کس به تماشای تو احرام گرفت

8 نیست یک شمع درین بزم به سرگرمی من سوخت هر کس که من سوخته را نام گرفت

9 تا قیامت نتوانست گرفتن خود را هر که صائب ز کف ساقی ما جام گرفت