عشق کو تا گرم سازد این دل از صائب تبریزی غزل 60

1 عشق کو تا گرم سازد این دل رنجور را در حریم سینه افروزد چراغ طور را

2 حیرتی دارم که با این نشأه سرشار عشق دار چون بر دوش خود دارد سر منصور را

3 چند از هر کوکبی نیشی به چشم من خورد؟ وقت شد کآتش زنم این خانه زنبور را

4 ای مسیحا از علاجم دست کوته کن که نیست صندلی از لای خم بهتر سر مخمور را

5 چون ز دل آمد غبار خط مشکین ترا؟ کز نظر پنهان کند دلخوش کن صد مور را