بوسه از کنج دهان دلربا از صائب تبریزی غزل 2781

1 بوسه از کنج دهان دلربا دارد امید این دل گستاخ را بنگر چها دارد امید

2 خاک در چشمی که در دوران آن خط غبار روشنی از سرمه و از توتیا دارد امید

3 در شمار خودفروشان است در بازار حشر کشته ای کز دست و تیغش خونبها دارد امید

4 نور اسلام از جبین کافران دارد طمع هر که از چشمش نگاه آشنا دارد امید

5 هر که از مژگان دلدوز تو می جوید امان راه گردانیدن از تیر قضا دارد امید

6 بی نیازان را زحفظ آبرو آماده است آنچه خضر از چشمه آب بقا دارد امید

7 به که نگشاید زلب مهر خموشی غنچه وار جنت در بسته هر کس از خدا دارد امید

8 سایه بی قید را مانع زجولان می شود دولت پاینده هر کس از هما دارد امید

9 بر ندارد هیچ کس بی مدعا دست دعا از دعا صائب دل بی مدعا دارد امید