مخور چو لاله و گل، روی از صائب تبریزی غزل 5023

1 مخور چو لاله و گل، روی دست ساغر عیش که در رکاب نسیم فناست دفتر عیش

2 ستاره سحری و چراغ صبحدم است به چشم وقت شناسان فروغ اختر عیش

3 مده به عیش سبکسیر صحبت غم را که همچو شبنم گل بی بقاست گوهر عیش

4 به حسن عافیت غم کجا رسد شادی؟ طرب رسول ملال است و غم پیمبر عیش

5 چنان که فتنه عالم ز باده می زاید به صد هزار غم آبستن است مادر عیش

6 به آفتاب حوادث بساز چون مردان که همچو میوه خام است سایه پرور عیش

7 گمان حور و پری داشتم ،ندانستم که دیو غم بدر آید ز زیر چادر عیش

8 کجاست گردسپاه غم و غبار ملال؟ که خاکهای جهان را کنیم برسر عیش

9 گزیده است مرابس که شادی ایام به چشم حلقه مارست حلقه در عیش

10 مقیم گوشه غم باش اگر مسلمانی که دین ضعیف شود در زمین کافر کیش

11 ز داغ لاله عاشق مدام،معلوم است که دل سیاه کندصحبت مکرر عیش

12 جواب آن غزل مولوی است این صائب زهی خدا که کند مرگ راپیمبر عیش