نگه دار از لب پیمانه آن از صائب تبریزی غزل 424

1 نگه دار از لب پیمانه آن لبهای میگون را که با خون شسته است ای خونی شرم و حیا خون را؟

2 مشو غافل ز مکر دختر رز هوش اگر داری که این مکار می گیرد رگ خواب فلاطون را

3 حریف زخم دندان ملامت نیست لبهایت مکن نقل حریم میکشان آن نقل موزون را

4 نمی ارزد به حرف تلخ، عیش باده شیرین پی یک قطره می بر لب منه صد کاسه خون را

5 حدیث توبه را با ساده لوحان در میان افکن مکن در کار پی بر کردگان این نعل وارون را

6 خرام بی خودی دست طمع در آستین دارد مده در مجلس می جلوه آن بالای موزون را

7 به عذر آن که نشنیدی نصیحت های صائب را به شیرینی بگیر از دست او این کاسه خون را