1 جان آرمیده می‌شود از اضطراب عشق این رشته را دراز کند پیچ و تاب عشق

2 صبح قیامت از دهن خم کند طلوع چون بر لب آورد کف مستی شراب عشق

3 مغزش ز جوش پرده افلاک می‌درد بر هر سری که سایه کند آفتاب عشق

4 آتش چه می‌کند به سپیدی که سوخته است؟ از آفتاب حشر نسوزد کباب عشق

5 از خاک اهل عشق نظر خیره می‌شود از ابر پردگی نشود آفتاب عشق

6 نبض از هجوم درد شود بی‌قرارتر ساکن ز کوه غم نشود اضطراب عشق

7 نظاره شکسته‌دلان وحشت آورد سیلاب تند می‌گذرد از خراب عشق

8 صید مراد هردو جهان در کمند اوست در هر دلی که ریشه کند پیچ‌وتاب عشق

9 اکسیر بی‌نیازی ازین خاک می‌برند صائب چگونه پای کشد از جناب عشق؟