جان مشتاقان زکوی دلستان از صائب تبریزی غزل 2342

1 جان مشتاقان زکوی دلستان چون بگذرد؟ کاروان شبنم از ریگ روان چون بگذرد؟

2 نقطه ها طوطی شوند و حرفها تنگ شکر بر زبان خامه نام آن دهان چون بگذرد

3 خار در راه نسیم بی ادب نگذاشته است غیرت بلبل زخون باغبان چون بگذرد؟

4 پر زند تا روز محشر در فضای لامکان تیر آهم از ترنج آسمان چون بگذرد

5 چون صدف تبخاله ای هر گوشه لب وا کرده است از لب من گریه آتش عنان چون بگذرد؟

6 بگسل از کج بحث تا از صد کشاکش وارهی بر نشان یابد ظفر تیر از کمان چون بگذرد

7 همرهان رفتند اما داغشان از دل نرفت آتشی بر جای ماند کاروان چون بگذرد

8 چشم را با سرمه پیوندی است از روز ازل صائب از گلگشت سیر اصفهان چون بگذرد؟