جامی ز خون بی غش منصورم از صائب تبریزی غزل 1949

1 جامی ز خون بی غش منصورم آرزوست لعل تجلی از کمر طورم آرزوست

2 بر من جهان ز دیده مورست تنگتر یک چند تنگنا دل مورم آرزوست

3 با طاقتی که پنجه ازو برده است موم رفتن به سیر انجمن طورم آرزوست

4 ساغر حریف عقل گرانجان نمی شود رطلی گرانتر از سر مخمورم آرزوست

5 مردم ز اشتیاق شکر خواب نیستی بالین دار، چون سر منصورم آرزوست

6 شیرینی حیات دلم را گزیده است عریان شدن به خانه زنبورم آرزوست

7 نازک شدم چنان که گمان می برند خلق در بر کشیدن کمر مورم آرزوست

8 صائب درین زمان که رسیده است مشق فکر هم نغمگی به شاعر مشهورم آرزوست