اشک را دیده من گوهر غلطان از صائب تبریزی غزل 3391

1 اشک را دیده من گوهر غلطان سازد آه را سینه من سنبل و ریحان سازد

2 هست چون تیغ دودم در نظر غیرت من حسن را آینه هر چند دو چندان سازد

3 گریه از جا نبرد حسن گران تمکین را سرو را آب محال است خرامان سازد

4 پرده پوشی طمع از پرده دران نتوان داشت چون کسی عیب خود از آینه پنهان سازد؟

5 شور محشر که کند زیر و زبر عالم را وقت ما را نتوانست پریشان سازد

6 عیب خود صاف ضمیران نتوانند نهفت مرده را آب محال است که پنهان سازد

7 زرد رویی نکشد روز قیامت صائب هر که با خون دل از نعمت الوان سازد