1 خود کرده ام به شکوه تراخصم جان خویش کافر مباد کشته تیغ زبان خویش !

2 یک مرد در قلمرو جرأت نیافتم در دل چوآفتاب شکستم سنان خویش

3 هرگز چنان نشد که درین دشت پرشکار دست نوازشی بکشم برکمان خویش

4 آتش به مصحف پر پروانه می زند این شمع هیچ رحم ندارد به جان خویش

5 در وادیی که خضرزند جوش العطش دارم عقیق صبربه زیر زبان خویش

6 چون موج ازکشاکش این بحر نیلگون فرصت نیافتم که بگیرم عنان خویش

7 بلبل به خاکساری من رشک میبرد افتاده ام ز جوش گل ازآشیان خویش

8 صائب به گردکعبه مقصد کجارسد؟ دارد هزار مرحله تاآستان خویش