من که از وسعت مشرب به فلک از صائب تبریزی غزل 5600

1 من که از وسعت مشرب به فلک ساخته ام پیش خوی تو مکرر سپر انداخته ام

2 روی بر تافتن از من ز مسلمانی نیست مه که ابروی ترا قبله خود ساخته ام

3 برگ سبزی به من از سرو تو هرگز نرسید گر چه سر حلقه عشاق تو چون فاخته ام

4 نفس گرم ازین بیش چه تاثیر کند؟ جامه سرو ترا فاخته ای ساخته ام

5 تکمه چاک گریبان خجالت مپسند این سری را که به امید تو افراخته ام

6 حسن را هیچ مبصر نشناسد چون من که چو یعقوب درین کار نظر باخته ام

7 گرگ در پیرهنم جلوه یوسف دارد تا ز زنگار خودی آینه پرداخته ام

8 فارغ از خلدم و آسوده از دوزخ صائب من که با سوختن از هر دو جهان ساخته ام