من آن شکسته پر و بال طایرم چون چشم از صائب تبریزی دیوان اشعار 893

1 خوش بهاری می رسد میخانه ها سامان کنید برگ عیش آماده بهر جشن گلریزان کنید

2 فصل گل در خانه بودن عمر ضایع کردن است با حریفان موافق روی در بستان کنید

1 بس که از رخسار او در پیچ و تاب است آفتاب تشنه ابرست و جویای نقاب است آفتاب

2 چون چراغ روز می میرد برای خامشی بس کز آن رخسار روشن در حجاب است آفتاب

1 ساقی ز میکشان خبری می گرفته باش از خویش رفتگان خبری می گرفته باش

2 رفتیم ما ولی دل و جان ماند پیش تو از بازماندگان خبری می گرفته باش

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم