گرفته اوج ز بس فیض نوبهار از صائب تبریزی غزل 5246

1 گرفته اوج ز بس فیض نوبهار امسال یکی شده است لب بام و جویبار امسال

2 خمیر مایه چندین بهار آینده است زمین ز ابر شد از بس که مایه دار امسال

3 نکرده راست نفس سرو خوشخرام شود اگر بلند شود از زمین غبارامسال

4 چنین که رشته باران ز هم نمی گسلد دل دو نیم نماند به روزگار امسال

5 اگر نه صبح قیامت بود شکوفه چرا نهفته های زمین گشت آشکار امسال

6 شکوفه همچو ثمر پشت شاخ خم سازد چنین هجوم کند گر به شاخسار امسال

7 غریب نیست که زاهد برآید از خشکی چنین که شد درو دیوار میگسارامسال

8 ز نوبهار هوا شد چنان به کیفیت که میکشان شکنند از هوا خمارامسال

9 ز دست توبه گرفته است جوش لاله و گل چو برگهای خزان دیده اختیار امسال

10 به دیده تیغ مرصع نیام می آید ز جوش لاله و گل تیغ کوهسار امسال

11 بجز گرفتن جام و نظاره ساقی نمی رود دل ودستم به هیچ کارامسال

12 غنی زآب خمارند میکشان صائب ز بس هوا ز رطوبت شد آبدار امسال