1 دلنشین است ز بس گوشه غمخانه من می رود رو به قفا سیل ز ویرانه من

2 ندهد تن به کشاکش دل دیوانه من چون کمان زور بود قفل در خانه من

3 باد دستی گره از خرمن من واکرده است جمع در حوصله مور شود دانه من

4 می شود نخل برومند سبکبار از سنگ سخن سخت گران نیست به دیوانه من

5 منم آن طایر رم خورده ز پرواز که شد ریزش بال و پر خویش پریخانه من

6 غافل از حق به گرفتاری دنیا نشوم گره دام بود سبحه صد دانه من

7 شمع سرگرم ز بی تابی من می گردد گردش جام بود گردش پروانه من

8 چرخ سنگین دل اگر تیغ به فرقم بارد سایه بید بود بر سر دیوانه من

9 نیست بی چاشنی مهر و محبت سخنم گوش را تنگ شکر می کند افسانه من

10 می شود صورت دیوار ز حیرت صائب هر که آید به تماشای صنمخانه من