1 ناله ممکن نیست از دلهای پرخون سرزند چون شود لبریز جام، از وی صدا چون سرزند

2 از مزار ما حجاب آلودگان معصیت سرو موزون در لباس بید مجنون سرزند

3 صلح می باید به روی تازه از حاصل کند مصرعی چون سرو از هر کس که موزون سرزند

4 می توان تا در ته یک پیرهن با گنج بود از ضمیر خاک هیهات است قارون سرزند

5 سبزه می آید به دشواری برون از زیر سنگ از لب لعل تو حیرانم که خط چون سرزند

6 چون شراب پشت دار افزون شود کیفیتش خط مشکین چون از آن لبهای میگون سرزند

7 بر کبودی می زند چون رنگ آتش صاف شد ورنه خط زودست ازان رخسار گلگون سرزند

8 حسن خواهد مهربان شد بر سیه روزان خویش چون ازان رخسار صائب خط شبگون سرزند