1 نیست ممکن برگرفتن دیده از دیدار تو ختم شد گیرندگی بر مصحف رخسار تو

2 رحم کن بر تلخکامان پیش ازان کز زهرخط سبزتر از پسته گردد لعل شکربار تو

3 هر که شد بی رو، بود آسوده از رو ساختن شد ز بی رویی طرف آیینه با رخسار تو

4 سروها از شرم آب و آبها گردند خشک بر گلستان بگذرد چون سرو خوش رفتار تو

5 از عرق هر دم به طوفان می دهد پیراهنی ماه کنعان از حجاب گرمی بازار تو

6 مغزها شیرین شود در استخوان چون نیشکر چون به شکرخند آید لعل شکربار تو

7 می کند نظارگی را شرم رخسار تو آب دست گلچین غنچه بیرون آید از گلزار تو

8 قطعه یاقوت و ریحان شد غبار دیده ها تا به روی کار آمد خط عنبربار تو

9 بگذرد چون موج از آب زندگی دامن فشان هر که را دل زنده گردد صائب از افکار تو