1 دلکوب نیست حادثه دنیاپرست را ماهی ز حرص طعمه فرو خورد شست را

2 دنیا به اهل خویش ترحم نمی کند آتش امان نمی دهد آتش پرست را

3 دست از جهان بشوی که اطفال حادثات افشانده اند میوه این شاخ پست را

4 از هر ترنمی دلش از جای می رود هر کس شنیده است ندای الست را

5 از بند گشت شورش مجنون زیادتر زنجیر، تازیانه بود فیل مست را

6 صائب خموش باش که در مجلس شراب داروی بیهشی است سخن می پرست را