به می طرف شدن آیین هوشیاران از صائب تبریزی غزل 1806

1 به می طرف شدن آیین هوشیاران نیست به قلب شعله زدن کار نی سواران نیست

2 به روز ابر، زر مطربان به باده دهید که هیچ نغمه تر چون صدای باران نیست

3 عجب که آتش دوزخ به خویشتن گیرد دلی که سوخته آتشین عذاران نیست

4 به بیقراری دل وا شده است دیده ما سپند در نظر ما ز بیقراران نیست

5 چو گردباد نگردم به گرد خود، چه کنم؟ درین زمانه که گردی ز خاکساران نیست

6 سخن به بال هوادار اوج می گیرد وگرنه ناله قمری کم از هزاران نیست

7 همیشه ابرتری هست در نظر صائب خرابه دل ما بی هوای باران نیست