منم که دام بلایم رهایی از صائب تبریزی غزل 1691

1 منم که دام بلایم رهایی قفس است وداع زندگیم در جدایی قفس است

2 نمی توان به زر گل مرا به دام آورد ز بیضه مرغ دل مرا هوایی قفس است

3 هنوز در گره غنچه است نکهت گل چه وقت چاک گریبان گشایی قفس است؟

4 مقیدان همه از تنگی قفس نالند منم که ناله ام از دلگشایی قفس است

5 ز چوب خشک مگویید گل نمی روید شکست بال، گل آشنایی قفس است

6 چو کعبه گرد قفس طوف می کند شب و روز دگر چه چون دل صائب فدایی قفس است؟