1 حرف آن زلف از دل دیوانه ما شد بلند این شب کوتاه از افسانه ما شد بلند

2 حلقه ها در گوش مرغان حرم خواهد کشید بانگ ناقوسی که از بتخانه ما شد بلند

3 نغمه شوخی که زد بر کاسه منصور سنگ دور اول از لب پیمانه ما شد بلند

4 آسمان سنگدل را چشم اشک آلود ساخت دود آهی کز مصیبت خانه ما شد بلند

5 کرد شهری هر کجا دیوانه ای در دشت بود شورشی کز بازی طفلانه ما شد بلند

6 خون دل را پیش ازین می داشتند از هم دریغ این صلا از گوشه میخانه ما شد بلند

7 خاکساری بود چون اکسیر مستور از نظر این غبار از آستان خانه ما شد بلند

8 خودستایی نیست کار عشق، ورنه دست شمع بهر دامنگیری پروانه ما شد بلند

9 گردن آهونگاهان اینقدر رعنا نبود از تماشای دل دیوانه ما شد بلند

10 ناله جانسوز، صائب در غبار سرمه بود این ترنم چون سپند از دانه ما شد بلند