خوب است که بی رنج طلب کام برآید از صائب تبریزی غزل 4436

1 خوب است که بی رنج طلب کام برآید آن کام چه ارزد که به ابرام برآید

2 آتش نفسان گوش به تعظیم بگیرند هرجا که من سوخته را نام برآید

3 ریزند کواکب چو عرق از رخ گردون آن روز که خورشید تو بر بام برآید

4 نقش قدمش شمع ره گرمروان است از شوق تو آن کس که ز آرام برآید

5 در باده اگر سرمه نریزد ادب عشق فریاد اناالحق ز لب جام برآید

6 شرمنده ام از عشق که با شغل دوعالم نگذاشت کباب دل من خام برآید

7 از گردش چشم تو دل چرخ فروریخت چون حوصله از عهده این جام برآید

8 صائب چو ز اندیشه روزی است مرا رزق زینم چه که برگرد جهان نام برآید