1 رنگین شده است بس که ز خونین ترانه‌ام مرغان غلط کنند به گل آشیانه‌ام

2 هر پاره از دلم در توحید می‌زند یک نقش بیش نیست در آیینه‌خانه‌ام

3 دل خوردن است قسمتم از گرد خوان چرخ از مرکز خودست چو پرگار دانه‌ام

4 چون موجه سراب درین دشت آتشین از پیچ و تاب خویش بود تازیانه‌ام

5 چشمم چو شمع نیست به جام و سبوی کس از گریهٔ خود است شراب شبانه‌ام

6 سودای زلف سلسله‌جنبان گفتگوست کوته نمی‌شود به شنیدن فسانه‌ام

7 آن بلبل غریب نوایم که در چمن ننشست جوش سینه گل از ترانه‌ام

8 مستغنی‌ام ز خلق که اکسیر عشق ساخت چون آفتاب چهره زرین خزانه‌ام

9 چون غنچه داشتم دل جمعی درین چمن بر باد داد یک نفس بی‌غمانه‌ام

10 صائب ز جای خود نبرد حرف حق مرا از تیر راست، روی نتابد نشانه‌ام