به غم نشاط من خاکسار نزدیک از صائب تبریزی غزل 1701

1 به غم نشاط من خاکسار نزدیک است خزان من چو حنا با بهار نزدیک است

2 یکی است چشم فرو بستن و گشادن من به مرگ، زندگیم چون شرار نزدیک است

3 به چشم کم منگر جسم خاکسار مرا که این غبار به دامان یار نزدیک است

4 چه غم ز دوری راه است بیقراران را؟ به موجهای سبکرو کنار نزدیک است

5 به آفتاب رسید از کنار گل شبنم به وصل، دیده شب زنده دار نزدیک است

6 ز یاسمین تو بوی بنفشه می شنوم مگر دمیدن خط زان عذار نزدیک است؟

7 شود به دور خط امید وصل روزافزون به صبحدم شب فصل بهار نزدیک است

8 به خون من مشو آلوده کز کهنسالی به سوختن جگرم چون چنار نزدیک است

9 چو سوخت تشنه لبی دانه مرا صائب چه سود ازین که به من نوبهار نزدیک است؟