حیف است حرف عشق ز ما نشنود از صائب تبریزی غزل 6921

1 حیف است حرف عشق ز ما نشنود کسی بوی گل از نسیم صبا نشنود کسی

2 از بت پرست، وقت تماشای حسن تو حرفی به غیر نام خدا نشنود کسی

3 در خلوت تو کیست که سازد صدا بلند؟ جایی که از سپند صدا نشنود کسی

4 خط جای بوسه بر لب لعل تو تنگ ساخت اینش سزا که حرف بجا نشنود کسی

5 آمیخت چون دعا به غرض بی اثر شود کز سایلان دعاو ثنا نشنود کسی

6 از کاهلی فتاده ام از کاروان جدا در وادیی که بانگ درا نشنود کسی

7 مستغنی از دلیل بود هر که واصل است در کعبه حرف قبله نما نشنود کسی

8 صائب چنین که ما به زمین نقش بسته ایم بهر چه عذر لنگ ز ما نشنود کسی؟