پاک شد دل چو به آن آینه از صائب تبریزی غزل 1580

1 پاک شد دل چو به آن آینه سیما پیوست سیل ناصاف نماند چو به دریا پیوست

2 می کشد سلسله موج به دریا آخر وقت دل خوش که به آن زلف چلیپا پیوست

3 مادر از دامن فرزند نمی دارد دست طعمه خاک شودهر که به دنیا پیوست

4 سیل چون پهن شود، خرج زمین می گردد جای رحم است بر آن دل که به صد جا پیوست

5 هر که دارد نظر پاک، نماند به زمین سوزن از دیده روشن به مسیحا پیوست

6 دورگردست ز افسردگی خویش همان گر به ظاهر کف بی مغز به دریا پیوست

7 دست در دامن خورشید زند چون شبنم هر که صائب به دل و دیده بینا پیوست