1 نشأه می گرچه نتوان یافتن از جام خشک گاه کار بوسه تر می کند پیغام خشک

2 گر به بوسی ترنمی سازی لب خشک مرا قانعم از لعل سیراب توبا دشنام خشک

3 مردمی هرگز ز چشم او ندیدم،گر چه من می کشم روغن به زور جذبه ازبادام خشک

4 وای برمن کز عقیق آبدار او مراست چون نگین دان،با کمال قرب قسمت کام خشک

5 در تلاش نام خون دل مخور چندین، که شد روسیاهی حاصل من چون عقیق ازنام خشک

6 حاصل من از تهی چشمی زوصلش حسرت است همچو صیادی که از دریابرآرد دام خشک

7 نیست پیش عارفان درخانه پردازی تمام تانسازد بوریا درویش از اندام خشک

8 شود از خال افزون دلربایی زلف را تا نباشد دانه،گیرایی ندارد دام خشک

9 آنچنان کز خامشی بحر کرم آید به جوش خشک سازد چشمه انعام را ابرام خشک

10 نیست صائب بردل من بار، بی برگی چونی می تراود نغمه های تر ز من با کام خشک