1 مرا از لاف نه عجز سخن کوته زبان دارد زجوهر تیغ من بند خموشی بر زبان دارد

2 نه از منزل خبر دارم، نه از فرسنگ آگاهی سرزنجیر مجنون مرا ریگ روان دارد

3 شکستم قدر خود از جستن درمان، ندانستم که اینجا مومیایی نیز درد استخوان دارد

4 در آن صحرا که مرغ من زغفلت دانه می چیند زمین از تار و پود دام در بر پرنیان دارد

5 چه بیدردست بلبل در میان نغمه پردازان که با شغل گرفتاری دماغ گلستان دارد

6 پناهی نیست در روی زمین خوشتر زبی برگی کجا خار سر دیوار پروای خزان دارد؟

7 کدامین گرمرو یارب ازین صحرا مسافر شد؟ که هر ریگی درین وادی عقیقی در دهان دارد

8 به دست خود سلیمان مور را از خاک می گیرد که می گوید سبکروحی بزرگی را زیان دارد؟

9 به جرم این که چون گل خنده رو افتاده ام صائب به قصد جان من هر خار تیری در کمان دارد