1 به لب نمی رسد از ضعف آه شبگیرم ز بار دل چو کمان، خانه می کند تیرم

2 ز بس گداختگی در نظر نمی آیم مگر به موی میان کرده اند تصویرم

3 چه بوریا همه تن استخوان نما شده ام هما ز سایه خود می کشد به زنجیرم

4 گذشته است به تعمیر دل مدار مرا نمی شود نکند روزگار تعمیرم

5 ز نقشهای مخالف همین خبر دارم که همچو موم گرفتار دست تقدیرم

6 چنین که سرکشی از شست من برون جسته است به حیرتم که چسان گرد می کند تیرم

7 نظر ز دیدن من همچو دود می پوشند مس سیاه دلان را اگر چه اکسیرم

8 خدنگ ناله من بی کمان سبکسرست نمی پرد به پر و بال دیگران تیرم

9 جواب آن غزل است این که میرشوقی گفت چو شیر از دو طرف می کشند زنجیرم