نمی رسد به حقیقت کس از از صائب تبریزی غزل 4787

1 نمی رسد به حقیقت کس از سرای مجاز پلی است آن طرف آب، عشقهای مجاز

2 ز مرگ بیم ندارم که در قلمرو خاک عذاب قبر کشیدم ز تنگنای مجاز

3 اسیر دایره رنگ تا به کی باشم ؟ دلم چو لاله سید شد ازین سرای مجاز

4 بپوش خرقه عریان تنی ز حضرت عشق که بند خانه غفلت بود ردای مجاز

5 مباد هیچ مسلمان اسیر قید فرنگ! بجان رسیده ام از دست عشوه های مجاز

6 مبند دل به تماشای این جهان صائب که یک دو هفته بود همچو گل وفای مجاز