1 صاف با ما دل آن شعله بیباک نشد سوخت پروانه ما و ز گنه پاک نشد

2 شبنم آورد سر از روزن خورشید برون سر ما بود که شایسته فتراک نشد

3 علف تیغ جهانسوز حوادث گردد دل هرکس که ز زنگار خودی پاک نشد

4 خنده صبح به خوناب شفق پیوسته است هیچ کس شاد نگردید که غمناک نشد

5 ماند چون خرمن ناکوفته در دامن دشت هرکه زیر قدم راهروان خاک نشد

6 نگشودند به رویش در جنت صائب سینه هرکه به شمشیر جفا چاک نشد