آن روی لاله رنگ مرا در از صائب تبریزی غزل 1852

1 آن روی لاله رنگ مرا در نقاب سوخت در پرده سحاب مرا آفتاب سوخت

2 پروانه را نسوخت ز فانوس اگر چه شمع رویش مرا به پرده شرم و حجاب سوخت

3 خاکستری است گریه آتش عنان من در پرده های دیده من بس که خواب سوخت

4 شد زرد خط سبز ازان روی آتشین چون سبزه ضعیف که در آفتاب سوخت

5 هر چند عاجزیم حذر کن ز اشک ما کز گریه داغ بر دل آتش کباب سوخت

6 نگذاشت آب در جگرم آه آتشین در برگ گل ز تندی آتش گلاب سوخت

7 چون زلف، راه عشق سیاهی کند ز دور از بس نفس درین ره پر پیچ و تاب سوخت

8 فیضی نبردم از می گلرنگ نوبهار چون لاله در پیاله من این شراب سوخت

9 سنگین فتاده خواب تو، ورنه فغان من در چشم نرم مخمل بیدرد خواب سوخت

10 از مرحمت به مرهم کافور غوطه داد صائب اگر کتان مرا ماهتاب سوخت