1 مگر قسمت مرا زان تیغ زخمی تازه می‌گردد؟ که زخم کهنه‌ام بی‌بخیه از خمیازه می‌گردد

2 بساط پرتو خورشید و مه برچیده خواهد شد به این دستور اگر حسن تو بی‌اندازه می‌گردد

3 مکن از ماندگی اندیشه، پا مردانه در ره نه که از صدق طلب سنگ نشان جمازه می‌گردد

4 ز جمعیت پریشان می‌شوم، سی‌پاره را مانم ز هم پاشیدن صحبت مرا شیرازه می‌گردد

5 مکن زنهار دور از آستان خویش صائب را که از بلبل گلستان صاحب آوازه می‌گردد