تن آهنین و نفس گرم و دل از صائب تبریزی غزل 1694

1 تن آهنین و نفس گرم و دل رمیده خوش است سپند مضطرب و مجمر آرمیده خوش است

2 صدف پر از گهر و ابر قطره بار نکوست عذار یار عرقناک و می چکیده خوش است

3 سکون ز مرکز و گردش بجاست از پرگار پیاله در حرکت، صحبت آرمیده خوش است

4 به پای قافله نتوان شدن فلک پرواز سفر چو عیسی ازین خاکدان جریده خوش است

5 شکستنی است کلیدی که بستگی آرد زبان کز او نگشاید دلی، بریده خوش است

6 تمام سوز نگشت از شتاب، پروانه سفر در آتش سوزان عنان کشیده خوش است

7 کمان به گوشه ابرو بلند می گوید که راست خانگی از مدم خمیده خوش است

8 عطا و منع مساوی است با رضامندی درین ریاض گل چیده و نچیده خوش است

9 چه عمر پوچ به گفتار می کنی صائب؟ سخن که نیست در او مغز، ناشنیده خوش است