در آن شبها که از یاد تو ساغر بود در دستم از صائب تبریزی غزل 5484

1 در آن شبها که از یاد تو ساغر بود در دستم ز هر ناخن هلال عید دیگر بود در دستم

2 ز طوفان حوادث زان نکردن دست و پا را گم که از رطل گران پیوسته لنگر بود در دستم

3 به اشک تلخ قانع گشته ام صورت نمی بندد از آن دریا که دایم عقد گوهر بود در دستم

4 دو عالم چون سلیمان بود در زیر نگین من درین میخانه چندانی که ساغر بود در دستم

5 در آن گلشن که می از ساغر توحید می خوردم ز هر برگ گلی دامان دلبر بود در دستم

6 چه با من می تواند شورش روز جزا کردن که از دل سالها دیوان محشر بود در دستم

7 ز هشیاری زبون گردش گردون شدم ورنه به مستیها عنان سیر اختر بود در دستم

8 نمی جنبم چو خون مرده از نشتر خوشا وقتی که خون از اضطراب عشق نشتر بود در دستم

9 ز قحط دلربایان ریختم در پای خود صائب و گرنه یک جهان دل چون صنوبر بود در دستم