در بهار نوجوانی هر که از صائب تبریزی غزل 1347

1 در بهار نوجوانی هر که از صهبا گذشت بی توقف می تواند از سر دنیا گذشت

2 مرکز پرگار حیرانی است چشم آهوان تا کدامین لیلی خوش چشم ازین صحرا گذشت

3 گل ز خجلت شد گلاب و بلبل از غیرت کباب تا ز طرف گلستان آن آتشین سیما گذشت

4 خوبه هجران کرده را ظرف شراب وصل نیست خشک لب می بایدم چون کشتی از دریا گذشت

5 خار صحرای ملامت موی آتش دیده است تا کدامین گرمرو زین دامن صحرا گذشت

6 تا قیامت پشت از دیوار حیرت برنداشت هر که را از پیش چشم آن قامت رعنا گذشت

7 به ز خاکستر نباشد سرمه ای آتشین را از سیه روزان نمی باید به استغنا گذشت

8 کرد از دل واپسی ما را در آن عالم خلاص از عزیزان جهان هر کس که پیش از ما گذشت

9 منت صیقل سیه دلتر کند آیینه را سیل ما صائب غبارآلود از دریا گذشت