1 صبح امید من نفس سرد من بس است چشم سفید، روزن بیت الحزن بس است

2 دستم غبار دامن پاکان نمی شود بویی مرا ز یوسف گل پیرهن بس است

3 تر می شود به نامه خشکی دماغ من برگ خزان رسیده مرا از چمن بس است

4 عنوان بود نمکچش مکتوب سر به مهر زان غنچه لب وظیفه من یک سخن بس است

5 زان میوه ها که وعده به فردوس داده اند ما را به نقد، نکهت سیب ذقن بس است

6 پروانه وار سوختن از بی مروتی است آن را که روی گرمی ازین انجمن بس است

7 از شغل دلخراش تو بدنام گشت عشق نقشی دگر بر آب زن ای کوهکن، بس است

8 محتاج نیستم به سپرداری کسی جوهر دعای جوشن شمشیر من بس است

9 صائب ز بلبلان نشود گر صدا بلند کلک سخن طراز هم آواز من بس است