در دل کسی که راه هوا وهوس دهد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 در دل کسی که راه هوا وهوس دهد آیینه را به دست پریشان نفس دهد
2 تاوان عمر رفته ز گردون توان گرفت گر آب رفته ریگ روان بازپس دهد
3 غافل ز حال گوشه نشینان کجا شود آن کس که آب ودانه به مرغ قفس دهد
4 از غفلت است ریشه دواندن به مغز خاک در گلشنی که غنچه صدای جرس دهد
5 ای غیر، عرض داغ به روشندلان مده کاین قلب اگر به کور دهی باز پس دهد
6 از جسم نیست ذوق سفر جان خسته را چون مرغ پر شکسته که تن در قفس دهد
7 صائب کشیده دار سگ نفس را عنان این گرگ را برای چه عاقل مرس دهد
دیدگاه‌ها **