در چمن چون حرف آن بالای موزون می‌رود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 در چمن چون حرف آن بالای موزون می‌رود سرو چون دزدان ز راه آب بیرون می‌رود
2 دیده اهل بصیرت کاروانگاه بلاست هرکه زخمی می‌خورد، از چشم ما خون می‌رود
3 عشق بالا دست از معشوق دامن می‌کشد ناقه لیلی عبث دنبال مجنون می‌رود
4 دانه‌ای در صیدگاه عشق بی‌رخصت مچین کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون می‌رود
5 آهوانش در سواد چشم خود جا می‌دهند هرکه صائب از سواد شهر بیرون می‌رود