بهر قتل ما کمر آن حسن بی از صائب تبریزی غزل 1214

1 بهر قتل ما کمر آن حسن بی اندازه بست دفتر گل را خس و خاشاک ما شیرازه بست

2 بی دماغان جنون را رام کردن مشکل است سوخت لیلی، محمل خود تا بر این جمازه بست

3 سوخت چون خال از فروغ عارض گلگون او از شفق آن کس که بر خورشید تابان غازه بست

4 آب شد از انفعال پیچ و تاب زلف او موج بر آب روان چندان که نقش تازه بست

5 جمع نتوانست کردن این دل صد پاره را آن که اوراق خزان را بارها شیرازه بست

6 نه همین صائب بلند آوازه گشت از حرف عشق صاحب گلبانگ شد هر کس که این آوازه بست