غوطه دادم در دل الماس داغ از صائب تبریزی غزل 83

1 می توان در زلف او دیدن دل بی تاب را پرده پوشی چون کند شب گوهر شب تاب را

2 غیرت طاق دلاویز خم ابروی او همچو ناخن می خراشد سینه محراب را

1 چشم روشن می دهد از کف دل بی تاب را صفحه آیینه بال و پر شود سیماب را

2 از علایق نیست پروایی دل بی تاب را هیچ دامی مانع از جولان نگردد آب را

1 نعل در آتش گذارد روی گرمت بوس را زخمی دندان کند لعلت لب افسوس را

2 ناله و افغان من از لنگر تمکین اوست بت ز خاموشی به فریاد آورد ناقوس را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را