1 به که بردیده گستاخ تمنا فکنم پرده ای کز رخ آن آینه سیما فکنم

2 خوش نشین نیست چنان جوهر بینایی من که به هر آینه رو طرح تماشا فکنم

3 بی تو گر چشم به رخسار بهشت اندازم مشت خاری است که در دیده بینا فکنم

4 مایه عیش حیات ابدی می گردد هر نگاهی که بر آن قامت رعنا فکنم

5 نیست در روی زمین کوه گران تمکینی تا بر او سایه اقبال چو عنقا فکنم

6 کشتی خاک ز آب گهرم طوفانی است به که این گوهر شهوار به دریا فکنم

7 برنتابد دو جهان درد گرانسنگ مرا این نه کوهی است که در دامن صحرا فکنم

8 خاک در کاسه کنم دیده دون همت را به غلط دیده اگر بر رخ دنیا فکنم

9 تا گمان نفسی هست مرا، ممکن نیست بار خود بر دل گردون چو مسیحا فکنم

10 خجلم چون کف بی مغز ز روشن گهران من که سجاده خود بر سر دریا فکنم

11 می شود مشرق خورشید سعادت صائب چون هما سایه اقبال به هر جا فکنم