من که بیخود شدم از می، از صائب تبریزی غزل 6289

1 من که بیخود شدم از می، چه کند ساز به من؟ در چنین وقت کجا می رسد آواز به من؟

2 بود بر طاق عدم حقه فیروزه چرخ عشق آن روز که واکرد سر راز به من

3 تا ره ناقه لیلی به بیابان افتاد هر سر خار جداگانه کند ناز به من

4 هست در بی خبری مصلحت چند مرا ورنه از رفتن دل می رسد آواز به من

5 یوسف آن نیست که گردد به خریدار گران من نه آنم که مرا عشق دهد باز به من

6 شهپر برق ز همراهی من سوخته است کیست امروز کند دعوی پرواز به من؟

7 چه خیال است که در باده کند کوتاهی؟ داد آن کس که دل میکده پرداز به من

8 صید من گر چه ضعیف است، ولی از دهشت غنچه گردد چو رسد چنگل شهباز به من

9 شرم عشق است مرا مانع جرأت صائب ورنه دلدار محال است کند ناز به من