از انقلاب دهر نیفتم ز از صائب تبریزی غزل 4704

1 از انقلاب دهر نیفتم ز اعتبار گرد یتیمی گهرم، چون شوم غبار

2 چون سرو نیست بی ثمری بار خاطرم کج می کنم نگه به درختان میوه دار

3 از مشرب وسیع، درآفاق گشته ام با مهر، هم پیاله و با صبح، هم خمار

4 از روی گرم عشق فروزد چراغ من آتش مرا به رقص درآرد سپندوار

5 کاه سبک عنان ز ملاقات کهربا درعهد بی نیازی من می کند کنار

6 ما چون صدف به کد یمین آب می خوریم از بحر نیستیم به یک قطره شرمسار

7 برهر زمین که سایه کند سبز می شود از کلک من ترست ز بس سرو جویبار

8 صائب که مرغ خانگیش نسر طایرست درراه جغد کی فکند دام انتظار؟