دارم ز دست رفته عنانی از صائب تبریزی غزل 5259

1 دارم ز دست رفته عنانی ز دود دل چون زلف تاب داده سنانی ز دود دل

2 چون لاله سرخ روست درین بوستانسرا آن را که هست سوخته نانی ز دود دل

3 بر جا نماند آن که بود چون شراره اش در زیر پای تخت روانی ز دود دل

4 چون خامه رهنورد تو هرجا که بگذرد ماند به یادگار نشانی ز دود دل

5 دارد خط امان ز تریهای روزگار آن را که هست آینه دانی ز دود دل

6 از ما حذر که در دهن آتشین ماست چون لاله داغ دیده زبانی ز دود دل

7 در تنگنای سینه من جلوه می کند هر گوشه سبز مور میانی ز دود دل

8 تیرش ز سنگ خاره چو ابرو گذر کند در دست هرکه هست کمانی ز دود دل

9 افتاده تا به روز قیامت سیاه مست هرکس که تلخ ساخت دهانی ز دود دل

10 زان تازه و ترم که رسانیده است عشق در سینه ام بنفشه ستانی ز دود دل

11 صائب هوای چشمه حیوان نمی کنم دارم اگر چه سوخته جانی ز دود دل